Neden başlığı böyle attığımı uzun uzun yazacağım. Tüm detaylarıyla. Yalnız bu yazımı bir serinin başlangıcı gibi düşünün. Bugün birinci kısmını yazacağım. Yarın ikincisini. Öbür gün üçüncüsünü. Sırasıyla gideceğiz. Bu başhemşirenin çizgi romanı bitmez. Kimdir bu başhemşire diyenleriniz olabilir. Olaya en başından başlamamız gerekiyor. Hastane ve hemşire adını daha sonra yazacağım. Şimdilik hastanenin adını X diye kodlayacağım. Başhemşirenin adını yazıp soyadını vermeyeceğim. Eminimki bu yazı serisi tamamlandıktan sonra yazıma konu olan başhemşire görevinden ayrılmış ve o çok sevdiği Safranbolu’ya taşınmış olacak. Belki de köyünde küçük bir ev alıp bir kaç da hayvan alıp çiftçiliğe başlar. Onun içinde süper olacağını düşünüyorum.
Karakterimizin adı Emine. X isimli bir özel bir hastanede başhemşire. Kendisi hemşire kıyafeti giymekten utandığı için her gün yeni kombinle çıkıyor insanların karşısına. Yöneticiliğinde tek derdi koltuğunu korumak olan Emine hanım çalıştığı hastaneye aldığı hemşirelerinde bir çoğu damar yolu açamayan, kan almayı bilmeyen, hastaların kollarını yanlış denemeler sonucu morartmaktan geri kalmıyor. Sorduğunuz zaman da “aaaa öyle mi ben hemen yeni bir hemşire gönderiyorum, damar yolunuzu açsın, kanınızı alsın. Morluklar içinde krem verdirteyim” diyen bir kişi. Ona göre hasta ya da hasta yakınları çalışanları şikayet etmez. Neden? Çünkü; hasta ve hasta yakınları “Şikayet edersek hastamıza bakmazlar” kafasında. Örümcek ağlarıyla ördüğü kötü düşüncelerini de kendi içinde gizli yaşıyor. Sorunları yöneticilerine aktarmayan, yöneticileri öğrendiği zamanda “Ben hallettim. Sorun yok” diyebilen yalancı bir yönetici.
Peki başhemşire Emine hanımı ben nereden biliyorum. Doğru soru. Eşim Gökçe Ocak ayında rahatsızlandı. Gittiğimiz özel hastanede kendi çalışanının hastaya zarar verici ve tedaviyi önceleyici hareketlerini şikayet ettiğimizde tanıdık kendisini. “Keşke tanımasaydık” demiyorum. İyi ki tanımışız. Bizim içinde bir konu oldu kendisi.
Peki biz Gökçe’nin kollarının morarmasına neden olan, çalıştığı hastanesini ve doktorlarını kötüleyen o hemşireye ne mi oldu? Önce idari izne çıkartıldı. Ardından da istifa etti ve hastaneden ayrıldı. Emine hanım o krizde ne mi yaptı? Koltuğunu korumak için yapması gerekeni. Soruna kaynak olan hemşireyi alandan uzaklaştırdı. Faturayı yardımcısına kesti, onu da yoğun bakıma gönderdi. Oradan boşalan yere de başka bir kurban seçti. Kurban dedim. Çünkü en ufak sorunda o yardımcısını da harcamaktan geri durmaz. Muhtemelen bu yazacaklarımdan sonra onu da harcayacak.
Odasından dışarıya çıkmayan, hastane kafesinde sigara içmeyi seven, etrafına güçlü kadın gülücükleri atan bu kişi. Bizim kaldığımız hastanenin 13’ncü katına da egosu yüksek hemşireliği ve yöneticiliği tartışılır bir ismi getirdi.
Ona yetkileri verdi de verdi, verdi de verdi. Bunları yaparken hastanesine bile acımadı. Ve o yetkileri artırdıkça artırdı. O hemşire ne yaptı. Dakika bir gol bir. Hedef olarak bizi seçti. Tercihi doğruydu. O kadar yetkiyle mareşal edasıyla katında dolaşan bu sorumlu hemşire kendisini o kadar güçlü hissetmiş ki, kendi kendisine bile racon keser oldu.
Notlarını defter kağıdına yazan, doktorlar tarafından hasta vizitelerine alınmayan, sorsanız sorumlu hemşire olan bu hemşire ile Emine hanımın da menfaatleri bizim üzerimizde birleşti.
Görevleri çalıştıkları işyerine gelen hastaların tedavilerini takip edip, onlarla ilgilenmek olan sorumlu hemşire ve Emine hanım, bizimle ilgilenen hemşireleri, onları o hastanedeki arkadaşlarını da tehdit ederek bizden uzaklaştırmaya çalıştı. Halen daha bu mobinglerini yapmaktalar. Bizde çok korktuk. Odadan dışarıya çıkamıyoruz. Şaka şaka tabiki. Onlar bizde ancak bir sinek vızıltısı olur.
Bu vızıltılar sadece kendilerine nağmeli gelir.
Buraya kadar yazdıklarımız çizgi romanımızın Sinopsisi olsun.
Bugün çizgi romanımızın genel hatlarını çizdim. Yarından itibaren detaylara gireceğiz. Yazı serimiz bittiğinde okuyan herkes YAZIK OLMUŞ BU ÖZEL HASTANEYE VE ORAYA GİDEN HASTALARA diyecek.
BİR SONRAKİ YAZIMDA EMİNE HANIM NASIL BAŞHEMŞİRE OLDU KISMINI YAZACAĞIM.
